உலகின் மிக நீளமான காவியமாகிய மகாபாரதத்தை, சமஸ்கிருத மொழியில் இருந்து முதன்முதலில் தமிழில் மொழிபெயர்த்தவர் மணலூர் வீரவல்லி ராமானுஜாச்சாரியார். ராமானுஜாச்சாரியார், 1866 ஆம் ஆண்டு கும்பகோணத்திற்கு அருகிலுள்ள மணலூர் என்ற சிற்றூரில் பிறந்தார். சிறுவயதிலேயே தந்தையை இழந்து,  தாயாரால் வளர்க்கப்பட்டார். இளம் ராமானுஜாச்சாரியார், பல்வேறு மொழிகள், இலக்கணம் மற்றும் பண்டைய இலக்கியங்களில் தேர்ச்சி பெறுவதில் மிகுந்த ஆர்வம் காட்டினார். இவர் தனது தாய்மாமன் ஸ்ரீ உ.வே. வீரராகவாச்சாரியாரிடம் சமஸ்கிருதம் பயின்றார்.

வீரராகவாச்சாரியார், வியாகரண  சூத்திரங்களில் மிக்க புலமை பெற்றவர், வியாகரண பண்டிதர் என்று பிறரால் போற்றப்பட்டவர். ஸ்ரீராமானுஜாச்சாரியார், மெட்ரிகுலேஷன் முடித்துவிட்டு, சமஸ்கிருதத்தில் உயர்கல்வி பயில காசி சென்றார். காசியில், மகான் ராமானுஜரின் ஸ்ரீ பாஷ்யத்தை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்ததன் மூலம், நன்கு அறியப்பட்ட ராணிக் கல்லூரியின் முதல்வர் டாக்டர் திபால்ட், ராமானுஜாச்சாரியாருக்கு  பண்டிதர் பட்டம் வழங்கினார். ஆசாரியர், காசியில் உள்ள குமாரசாமி மடத்தில் (திருப்பனந்தாள் ஆதீனத்துடன் தொடர்புடையது) தங்கி தனது படிப்பைத் தொடர்ந்தார்.

அவர்தம் தாயின் வற்புறுத்தலால், படிப்பை நிறுத்திவிட்டு, சொந்த ஊருக்குத் திரும்ப நேர்ந்தது. பின்னர் திருவாவடுதுறை ஆதீனத்திற்குச் சென்று இளைய தம்பிரான் அம்பலவாண தேசிகருடன் சேர்ந்து பயின்றார். அதன்பின்பு, அம்பலவாண தேசிகர், திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தின் மடாதிபதியானார். அங்கு ராமானுஜாச்சாரியார், திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தில், தமிழ் தாத்தா,  உ.வே.சாமிநாத ஐயரைச் சந்தித்தார்.

உ.வே.சாமிநாத ஐயர், ஸ்ரீராமானுஜாச்சாரியாரை, கும்பகோணம் உயர்நிலைப் பள்ளியில் தமிழாசிரியராகச் சேரச் சொல்லி, மற்றும் மணிமேகலை, சீவக  சிந்தாமணி போன்ற அவரது படைப்புகளில் உதவுமாறு கேட்டுக் கொண்டார். ஸ்ரீ ராமானுஜாச்சாரியார் 1893-1911 வரை கும்பகோணம் நேட்டிவ் உயர்நிலைப் பள்ளியில் பணியாற்றினார்.

ராமானுஜாச்சாரியார், 1911 இல் கும்பகோணம் கலைக் கல்லூரியில் விரிவுரையாளராகச் சேர்ந்தார். கும்பகோணத்தில் தங்கியிருந்தபோது, மகாபாரதத்தைத் தமிழில் மொழிபெயர்க்கும் பணியை மேற்கொள்ள அவரது கற்றறிந்த நண்பர்கள் அவரை ஊக்குவித்தனர். 1905 ஆம் ஆண்டில் இந்த பணி தொடங்கியது, மற்றும் ஆதி பர்வம் குறித்த முதல் சஞ்சிகை / இதழ் 1908 இல் வெளிவந்தது. சிக்கலான சமஸ்க்ருத  ஸ்லோகங்களின் பொருளைப் புரிந்துகொள்வதிலும்  மற்றும் பெரும் நிதிக் கடமைகள் மற்றும் சிரமங்கள் நிறைந்த கடினமான பணி இருந்தபோதிலும், அவர் தைரியத்துடனும், ஞானத்துடனும், நம்பிக்கையுடனும் அந்தப் பணியை மேற்கொண்டார்.

உ.வே.சாமிநாதய்யர் மற்றும் திருப்பனந்தாள் ஆதீனம், திருவாவடுதுறை ஆதீனம், சர்வ ஸ்ரீ ராவ் பகதூர் வி.டி.கிருஷ்ணமாச்சாரியார், பரோடா திவான், பிரம்மஸ்ரீ சுந்தரராம  ஐயர், கொழும்பு ராமநாதம் செட்டியார், எம்.சி.டி.முத்தையா செட்டியார், அண்ணாமலைச் செட்டியார் போன்ற சமூகத்தின் முக்கியப் பிரமுகர்கள் நிதி உதவியும், பாராட்டினையும் வழங்கினார்கள்.

மகாபாரத காவியத்தை மொழிபெயர்ப்பது, மிகுந்த காலநேரம் எடுக்கும் வேலை என்று அவர் உணர்ந்ததால், கும்பகோணம் கல்லூரியில் தமிழ்ப் பண்டிதராக இருந்த வேலையை விட்டுவிட்டு, இந்த விலைமதிப்பற்ற தெய்வீகப் பணியை முடிப்பதில் தனது முழு கவனத்தையும் அர்ப்பணித்தார். துல்லியமான மொழிபெயர்ப்புக்காக அக்காலத்திய சில சமஸ்க்ருத  அறிஞர்களின் உதவியை நாடினார். அவர்கள், டி.வி. சீனிவாசாச்சாரியார், பைங்கநாடு கணபதி சாஸ்திரிகள், கடலங்குடி நடேச சாஸ்திரிகள், டி.இ., சீனிவாசாச்சாரியார் மற்றும் பலர்.

இந்த மகாபாரத மொழிபெயர்ப்பு பணியை முடிக்க கிட்டத்தட்ட இருபத்தைந்து ஆண்டுகள் ஆனது, மேலும் 45 வது மற்றும் கடைசி சஞ்சிகை / இதழ் 1932 இல் வெளியிடப்பட்டது. இவர் மொழிபெயர்த்த தமிழ் மகாபாரதம் “கும்பகோணம் பதிப்பு” என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது தமிழில் முதன்முறையாக துல்லியமான முறையில் செய்யப்பட்ட விரிவான மற்றும் முழுமையான மொழிபெயர்ப்பு ஆகும்.

ஸ்ரீராமானுஜாச்சாரியாரின் மகாபாரதத்தின் கும்பகோணம் பதிப்பு, மகாபாரத நிகழ்வுகளை விமர்சன ரீதியாக பகுப்பாய்வு செய்வதற்காக சிறந்த அறிஞர்களால் கருதப்படுகிறது. தனது பணி முடிந்ததும், தலைசிறந்த தமிழ் மொழிக்கும், தமிழ் இலக்கிய ஆர்வலர்களுக்கும், ஆசிரியர் மகத்தான பணியைச் செய்துள்ளார் என்று தி இந்து நாளிதழ் அவரை வெகுவாக  பாராட்டியது! அதுபோலவே, மாபெரும் தமிழறிஞர் ஸ்ரீ உ.வே.சாமிநாத ஐயர் தனது சுயசரிதையான ‘என் சரிதம்’ என்ற நூலில், தமிழ் இலக்கியத்திற்கு ஸ்ரீராமானுஜாச்சாரியாரின்  மகத்தான பங்களிப்பைப் பாராட்டியுள்ளார்.

ஸ்ரீராமானுஜாச்சாரியாரின் பங்களிப்பு மிகச் சிறந்தது என்று பாராட்டிய டாக்டர் அன்னிபெசன்ட் அம்மையார், அவர்  மகாபாரதத்தை தமிழில் பெயர்த்ததால், தமிழ் மக்கள் தங்கள் சொந்த மொழியில் படிக்க உதவியது என்றும்  குறிப்பிட்டார்!

ராமானுஜாச்சாரியார் சென்னைப் பல்கலைக்கழகக் கல்விக் குழுவில் சுமார் 21 ஆண்டுகள் உறுப்பினராகப் பணியாற்றி தமிழ் மொழியின் வளர்ச்சிக்குப் பெரும் பங்காற்றினார். குறிப்பாக, தமிழ் ஆசிரியர்களுக்கு மற்ற மொழி ஆசிரியர்களுக்கு இணையாக ஊதியம் கிடைக்க வேண்டும் என்று கடுமையாகப் போராடினார். சென்னையின் புகழ்பெற்ற “சமஸ்கிருத அகாடமி” இவருக்கு “பாஷா பாரத துராந்தரா” என்ற பட்டத்தை வழங்கி கௌரவித்தது. அதற்கு பல மொழிகளில் சிறந்த அறிஞர் என்று பொருள்.

1936 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவின் கவர்னர் ஜெனரலும் வைஸ்ராயுமான லின்லித்கோ பிரபு, அவருக்கு ‘மகாமஹோபாத்யாயா’ என்ற பட்டத்தை வழங்கினார் – இது பல்வேறு துறைகளில் சிறந்து விளங்கும் அறிஞர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட பட்டமாகும்.

எம்.வி.ராமானுஜாச்சாரியார் 1940-ம் ஆண்டு இறைவனடி சேர்ந்தார். பிரபல தமிழ் வார இதழ்களில் ஒன்றான ‘ஆனந்த விகடன்’, அவரது மறைவுக்குப் பிறகு ‘பகீரதர் மறைந்தார்’ என்று குறிப்பிட்டு, அஞ்சலி மற்றும் இரங்கல் செய்தி வெளியிட்டது. அவரது மறைவை அகில இந்திய வானொலி அறிவித்தது. எம்.வி.ராமானுஜாச்சாரியாரின் மகத்தான சேவைக்காகவும், தமிழ் இலக்கியத்திற்கும், சமுதாயத்திற்கும் அவர் ஆற்றிய மகத்தான பங்களிப்பிற்காகவும், நமது பாரதத்தின் உன்னத புதல்வர்களில் ஒருவராக அவரது பெயர் என்றென்றும் நினைவு கூறப்படும்.

எம்.வி.ராமானுஜாச்சாரியார் மற்றும் அவரது படைப்புகளைப் பற்றி மேலும் அறிய ஆர்வமுள்ளவர்கள் – பின்வரும் யூ-டியூப் சேனலைப் பின்பற்றவும் https://www.youtube.com/@KumbakonamMahabharathamRamanuj

எம்.வி.ராமானுஜாச்சாரியார் குடும்பத்தை தொடர்பு கொள்ள,  மின்னஞ்சல் முகவரி: manalurramanujam23@gmail.com 

எழுதியவர்: ரா. ஹரிசங்கர் (ஆன்மிக எழுத்தாளர்)
மின்னஞ்சல் முகவரி: tsharishankar@gmail.com